TERRA SIGILLATA REVISITED ...

...was de titel die het Gallo-Romeins Museum gaf aan onze kleine en didactische expo rond:

Eindelijk was het dan zo ver! Donderdag 1 maart opende Carmen Willems , directrice van het museum, met een receptie en een leuke speech onze extra-muros-expo onder ruime belangstelling van de lokale pers.  Het moet gezegd: de medewerkers van het museum; zijnde o.a. Esther Thijs en Peter Vos hebben hun best gedaan!! Met de grootste zorg voor de inhoud van onze benadering en voor de geest van de werkjes hebben ze een subtiel en leuk kader bedacht binnen hun Europees gelauwerde en indrukwekkende museum. Ook dank aan Frans voor zijn toelichting en hoofdrol in de film. Dank aan iedereen die heeft meegewerkt! Jullie dus!  

Jeannette in bewondering voor haar eigen werk...

zonder commentaar...

sympathieke Esther

Ook erg leuk dat de eigenlijke Sagalassos-tentoonstelling die avond vrij toegankelijk was voor ons! Lees zeker dit boeiende verhaal van Hilde! ( email die ze mij stuurde de dag na de opening)

Hey Judith,

Ik wil even een dikke pluim steken op jouw hoed en op die van Frans en natuurlijk op die van alle mensen van het atelier die meegewerkt hebben aan deze tentoonstelling.

Het zag er super uit!

Met pijn in het hart moet ik toegeven dat ik heel graag had meegedaan met dit project maar een mens moet keuzes maken he. Idem met het project rond architectuur dat nog lopende is. Een mens kan niet alles hebben.

Ik heb gisteren natuurlijk ook gebruik gemaakt van de gratis toegang tot de eigenlijk Sagalassos tentoonstelling en heb mij erin verloren gelijk een klein kind in een speelgoedwinkel. Ongelooflijk dat je een keramisch kommetje ziet dat 8000 jaar oud is. Prachtige oude kruiken en andere keramiek spullen die vrij goed bewaard gebleven zijn.  Toen ik eindelijk terug wat bij zinnen kwam, besefte ik dat het heel stil was in het museum.  Het was ondertussen al bijna 22u en geen levende ziel meer te bekennen.  Ik was heel alleen in het museum !!! Alle tafels en drankjes waren opgeruimd, geen spoor meer van een receptie te bespeuren en vooral geen mensen, alles zo stil en vredig.  Even dacht ik dat ik opgesloten zat maar eenmaal in de inkomhal zag ik twee dametjes beteuterd naar mij kijken en ze waren opgelucht toen ik mijn jas aandeed zodat zij ook naar huis konden. 

Als je reactie krijgt van een verdwaalde ziel op de avond van onze opening dan weet je dat ik dat was.  Ik heb wat lang in het teletijdmachine gezeten! Mijn excuses mocht je hierover problemen krijgen.

Groetjes en fijn weekend,

Hilde