Borgloon, 24 april 2014, 14u00
afspraak: Gasthuiskapel Borgloon waar Gerda Steegmans ons opwachtte voor een persoonlijke rondleiding en haar eigen werk en dat van Caroline Coolen toelichtte.
 |
| eerst even de plas water verwijderen zodat we met droge voeten binnen konden... |
Tijdens de jarenlange vriendschap tussen deze twee kunstenaars drong de behoefte op om samen te exposeren rond hun gemeenschappelijke geliefde thema’s: de hond en het landschap. De precaire relatie tussen mens en natuur zijn voor beide kunstenaars een permanente actualiteit, waarnaar ze voortdurend refereren.
Het beeldend werk van Gerda Steegmans kan gezien worden als een soort verslag of weergave van dagdagelijkse indrukken en gewaarwordingen tijdens wandelingen in het veld en omgeving. De hond is steeds aanwezig gezelschap. De hond is onmisbaar en gaat gelijk op in het landschap. Deze beelden geven suggesties weer van overgangen, vervagingen, hond wordt landschap, landschap wordt hond. Takken en restanten uit de natuur, die Gerda reeds jaar en dag verzamelt dragen bij tot deze suggestieve landschapstaferelen, nu en dan worden details uitvergroot en een poot wordt een tak of andersom. Nostalgie en verlangen, angst voor verlies van schoonheid en vergankelijkheid spelen een rol in haar werk.
De protagonist die Coolen naar voor schuift is veeleer een ruighond. In deze installatie refereert ze naar Delta, de hond die in Pompeï een vreselijke dood stierf tijdens de uitbarsting van de Vesuvius in het jaar 79. In de 19e eeuw warden, onder leiding van de archeoloog Fiorelli, de holtes die ontstaan waren door het vergaan van organisch materiaal in de versteende aslaag in Pompeï en Herculaneum opgevuld (met gips) en opgegraven. Hierdoor werd het drama maar ook het dagelijks leven ven de welvarende romeinse stad Pompeï gereconstrueerd. Deze casts en in het bijzonder de cast van de hond is voor Coolen een bron van inspiratie. Geboeid door geschiedenis, het dier in de beeldende kunst en sculptuur in het bijzonder, heeft geleid tot deze nieuwe installatie.
 |
| hond 'Delta' uit Pompeï, gips |
Daarna zetten we de voettocht in naar het transparante kerkje van Gijs Van Vaerenbergh.
Gijs
Van Vaerenbergh - Reading Between the Lines
Een
kerk voor het landschap
"Eén
van de blikvangers van pit
is
de doorkijkkerk van het Belgische architectenduo Gijs
Van
Vaerenbergh(Pieterjan
Gijs en Arnout Van Vaerenbergh).Reading
between the Lines is
10
meter hoog en bestaat uit 100 op elkaar gestapelde lagen
staalplaat in de vorm van een
Loons kerkje. De constructie weegt maar
liefst 30 ton. De speciale constructiewijze zorgt
ervoor dat het
landschap altijd zichtbaar blijft doorheen de kerk, zowel van op
afstand als van
dichtbij. De kerk is hierdoor wel aanwezig, maar ook
afwezig in het landschap."
 |
| sommigen niet echt met het juiste schoeisel... |
Een geslaagde namiddag!!
